Nawróceni

Styczeń był okresem aktywnej działalności Katolickiego Klubu Turystycznego „Wędrowiec”. Na początku miesiąca spotkaliśmy się na opłatku połączonym z podsumowaniem dotychczasowej działalności. W styczniu wyruszyliśmy też na kolejną sobotnią wycieczkę w Uroczystość Nawrócenia Świętego Pawła. Był to szczególny wyjazd. Wędrując wokół Krynicy w zimowej scenerii Beskidów i słynnego uzdrowiska świętowaliśmy mały jubileusz naszych wspólnych eskapad. Sobotnia wycieczka była bowiem XXX wyprawą zorganizowaną przez Klub. Uczciliśmy ten fakt godnie, w sposób właściwy dla turystów – na zimowej trudnej trasie.

Jadąc do Krynicy powitaliśmy dzień modlitwą prowadzoną przez naszego Ojca duchownego. Zabytkowa cerkiew w Słotwinach, którą nawiedziliśmy przed wyruszeniem na szlak, dobrze chroniła przed przejmującym wiatrem. Pomimo, iż woda zamarzła w ampułkach, gorąco dziękowaliśmy w czasie koncelebrowanej Mszy świętej za wspólnie przeżyte chwile i prosiliśmy o opiekę na trasie. Polecaliśmy wszystkie nasze codzienne sprawy, nie zapominając o potrzebach Kościoła powszechnego. Myślą przewodnią było: Wiem w kogo wierzę. Te słowa nawiązywały do hasła zakończonego Roku Wiary, zaczerpniętego z listu Świętego Pawła, a równocześnie jako cytat z katolickiej i protestanckiej pieśni wpisywały się w kończący się tydzień modlitw o jedność chrześcijan.

Niedawno zakończył się Rok Wiary, czas w którym podejmowane były różne inicjatywy i ćwiczenia mające służyć nabyciu i pogłębieniu wiary. Nawrócenie się i wykorzystanie tego wielkiego daru to cel i przywilej, ale także obowiązek chrześcijanina. Czy w minionym roku na nowo uwierzyliśmy? Czy teraz potrafimy zawierzyć Bogu tak całkowicie i ostatecznie, jak nawrócony Święty Paweł? Czy też taka wiara może być tylko przywilejem neofitów i dlatego większa jest radość z jednego nawróconego grzesznika… . Jeśli twierdzimy, że wiemy komu uwierzyliśmy, czy przypadkiem nie wydaje się nam, że jesteśmy świetni, że już nic więcej nam nie potrzeba, że to inni wymagają poprawy. Pamiętajmy, o tym co mówił Święty Paweł: „wiem, komu uwierzyłem, i pewien jestem, że mocen jest ustrzec mój depozyt”. Pozwólmy Panu, aby mógł przymnożyć nam tego cennego daru i upilnować w nas ten skarb, abyśmy po zakończeniu obecnego roku mogli z całym przekonaniem i radością powiedzieć: „Wierzę w Syna Bożego”.

Pomocą w pracy nad naszą wiarą jest podziwianie wspaniałych dzieł Pana, który nas prowadzi i strzeże, także na tych turystycznych ścieżkach. Wędrowaliśmy trochę skróconą trasą, przez cudowną krainę śniegu i lodu, ze Szczawnika przez Wierchomlę i Jaworzynę Krynicką do doliny Czarnego Potoku. Prowadził nas nieoceniony Pan Zygmunt Solarski. Spotkaliśmy się z nim na miejscu i zabrakło tym razem jego autobusowych opowieści. Miejscami na szlaku mróz i wiatr dawały się we znaki. Przydały się wszystkie ciepłe rzeczy: nowoczesne maski na twarze, a także zwykłe szaliki. Niektórzy nasi panowie całkiem zniewieścieli wklepując z lubością różne kremy w policzki. Inni szczycili się wąsami i brodami bardziej okazałymi i grubszymi dzięki zwisającym z nich soplom.

W przysłowiach dzień 25-go stycznia jest synonimem połowy zimy, w tym roku był to tak naprawdę jej początek. Spędzając ferie w Rzeszowie tęskniliśmy za śniegiem, szusowaniem na nartach, lepieniem bałwana. Wycieczka zaplanowana jeszcze w ubiegłym roku, przez Katolicki Klub Turystyczny ‘Wędrowiec”, zapowiadała się przeciętnie: szaro-bure krajobrazy, jakieś tam górki, staromodny kurort. Znalazło się jednak ponad 50-cioro chętnych do wspólnego zimowego wędrowania. W tej grupie było aż siedem nowych osób, które zasiliły nasze szeregi. Mamy nadzieję, że był to dla nich dobry czas, że nie zawiodły się i nie zniechęciły do takiej formy spędzania wolnego czasu i wypoczynku. 

Zapraszamy więc na następny zimowy wyjazd, którego celem będzie Magura Małastowska. Informacje są na ulotkach w siedzibie PTTK, na facebooku i na stronie internetowej www.kktwedrowiec.pl.

Przypominamy o comiesięcznym spotkaniu w piątek 7 lutego 2014 r. w sali przy parafii Św. Józefa Rzeszów-Staromieście.

Agata Dąbal